CHARAKTERYSTYKA WŁAŚCIWOŚCI MOWY DZIECKA W WIEKU PRZEDSZKOLNYM
MOWA I LOGOPEDIA
GIMNASTYKA BUZI I JĘZYKA CZĘŚĆ I
GIMNASTYKA BUZI I JĘZYKA CZĘŚĆ II
GIMNASTYKA BUZI I JĘZYKA CZĘŚĆ III

DO ZADAŃ PSYCHOLOGA W PRZEDSZKOLU NALEŻY W SZCZEGÓLNOŚCI:

1. Prowadzenie badań i działań diagnostycznych dzieci, w tym diagnozowanie ich indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznycznych
2. Określanie mocnych stron dzieci, ich predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności w funkcjonowaniu, w tym barier i ograniczeń utrudniających uczestnictwo dziecka w społeczności przedszkolnej.
3. Diagnozowanie sytuacji wychowawczych w przedszkolu, wspieranie dziecka w pełnym i aktywnym uczestniczeniu w życiu przedszkola.
4. Udzielanie dzieciom pomocy psychologiczno-pedagogicznej w formach odpowiednich do rozpoznanych potrzeb.
5. Minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy w środowisku przedszkolnym.
6. Inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych i interwencyjnych w sytuacjach kryzysowych.
7. Pomoc rodzicom i nauczycielom w rozpoznawaniu i rozwijaniu indywidualnych możliwości, predyspozycji i uzdolnień dzieci.
8. Współpraca z nauczycielami, wychowawcami grup, innymi specjalistami i pracownikami przedszkola w celu ujednolicania oddziaływań wychowawczych oraz terapeutycznych.

Gdy rodzicowi jest trudno – wskazówki do postępowania

Każdy rodzic bądź wychowawca pracując z dziećmi napotyka sytuacje, w których czuje się bezradny. Jak wtedy reagować? Co robić, aby swoją postawą i zachowaniem okazać dziecku szacunek, bez klapsów i krzyku osiągnąć wyznaczony cel? Nie ma jednej i zawsze skutecznej metody, natomiast czasami najprostsze rozwiązania są najlepsze. Po pierwsze można wyróżnić kilka charakterystycznych sytuacji, które rodzice bądź opiekunowie uznają za trudne, na przykład:

• Dziecko nie chce wykonywać poleceń – na początku warto zadać sobie pytanie, czy dziecko na pewno rozumie kierowaną do niego prośbę. Po drugie nie należy wymagać od dziecka zbyt wiele. Kierując swoje prośby powinniśmy używać komunikatów pozytywnych – lepiej użyć sformułowania „proszę, pobaw się w swoim pokoju” niż „nie ruszaj moich dokumentów”. Maluchy ze względu na to, że ich emocjonalność dopiero się kształtuje, często reagują bardzo gwałtownie. W sytuacji wybuchu złości najlepiej samemu zachować spokój. Ponadto, gdy dobrze znamy dziecko, warto unikać tych miejsc i zdarzeń, które wiemy, że mogą taki napad wywołać.
• Dziecko nie chce iść spać – Maluchy uważają, że pójście do łóżka to strata okazji do zabawy. Ważne, aby pozwalać dziecku dokończyć zabawę, ale jednocześnie informować, że nadchodzi pora spania. Warto skojarzyć porę snu z czymś przyjemnym, wspólne przytulanie, wypłukanie ząbków ulubionym kubeczkiem z księżniczką, czy czytanie bajki może stanowić zachętę. Gdy sytuacja się przeciąga i zaczynamy się złościć najlepiej, jeśli mamy taką możliwość, poprosić o pomoc partnera. Należy także zadbać o to, aby dziecko w czasie dnia otrzymało wystarczająco dużo uwagi i nie czuło się zalęknione w swoim pokoju.
  • Obserwując dziecko zastanawiajmy się nad tym, czy jego postępowanie jest rzeczywiście przejawem złego zachowania. Na szczypanie innych nie możemy się zgodzić, natomiast głośna zabawa jest zupełnie normalna i wskazana jeśli ustalimy odpowiedni czas i miejsce.
  • Nie krzyczmy na dzieci i nie bijmy ich – maluchy uczą się przez naśladownictwo. Nie traktujmy konfliktów z dzieckiem jako bitwy, w której musi być wygrany i przegrany. Najlepsze są kompromisy.
  • Lepiej zapobiegać niektórym sytuacjom. Słodycze lepiej ukryć w miejscu niedostępnym i dawać w określonym czasie, niż później mamy się złościć, że dziecko wyjęło sobie czekoladę i zjadło przed obiadem.
  • Dzieci czują się bezpieczne, gdy mają określone granice, dlatego warto wspólnie ustalić najważniejsze dla nas zasady i dbać o to, by były przestrzegane. Pięciolatki fascynują się policją i królami, dlaczego? Bo to właśnie oni ustanawiają reguły i ich przestrzegają. Zasady to drogowskazy, które dają poczucie stałości i porządku. W przedszkolu normalną rzeczą jest to, że po zabawie sprzątamy, aby przejść do kolejnej czynności. Na boisku, ktoś kto nie przestrzega reguł dostaje żółtą lub potem czerwoną kartkę. Czasami dobrze przenieść takie postępowanie w środowisko domowe.

Dzieci w sieci – kilka słów na temat korzystania przez dzieci z urządzeń elektronicznych

Drodzy Rodzice!

Dnia 5 lutego 2019 obchodzony będzie Dzień Bezpiecznego Internetu. Jest to dobra okazja do refleksji nad problematyką bezpieczeństwa naszych dzieci online i zwrócenia uwagi na zagadnienie, które się z tym bezpośrednio łączy.
To, co coraz częściej obserwujemy – i to już u naszych przedszkolaków – to nadużywanie Internetu, ale też zbyt częste oglądanie telewizji, czy granie w gry. Obecnie dostęp do ogromnej ilości informacji, ułatwiony kontakt z innymi, powszechność urządzeń typu tablet, telefon powodują, że zarówno dorosłym, jak i tym bardziej – dzieciom, łatwo stracić kontrolę nad czasem spędzanym w internecie i poszukiwaniem coraz to nowych, atrakcyjniejszych bodźców. Dlatego warto odpowiedzieć sobie na kilka pytań:

• Czy nasze dziecko spędza przy komputerze, telefonie, tablecie coraz więcej czasu kosztem innych aktywności?
• Czy z tego powodu zaniedbuje swoje obowiązki, zaburzony jest jego dotychczasowy rytm dnia?
• Czy pojawiają się konflikty, kłótnie w domu na tle użytkowania przez dziecko urządzeń elektronicznych?
• Czy podejmowane próby ograniczenia dziecku korzystania z urządzeń elektronicznych są nieudane?
• Czy dziecko reaguje złością, agresją, rozdrażnieniem, gdy nie może korzystać z tabletu, telefonu itp.?

Występowanie już nawet jednego z powyższych symptomów powinno być wskaźnikiem do wzmożonego naszego zainteresowania.
Oczywiście, nasze dzieci muszą umieć poruszać się sprawnie w świecie nowoczesnych technologii. Ta umiejętność będzie im konieczna do dalszej nauki i pracy. Internet oferuje też bardzo dużą ilość informacji poszerzających wiedzę o świecie, mądrych bajek czy gier wspomagających spostrzegawczość. Jak też w innych aspektach życia potrzebny jest umiar rozsądek, a to co może nam pomóc to:

• uzgodnienie z dzieckiem czasu, jaki może poświęcać na korzystanie z mediów elektronicznych (wiek wczesnoszkolny – maksymalnie godzina dziennie);
• ustalenie z dzieckiem z jakich serwisów może korzystać;
• korzystanie z programów kontroli rodzicielskiej – ilość treści szkodliwych jest ogromna – dzieci w wieku przedszkolnym z internetu powinny korzystać pod okiem dorosłych.

Gdy widzimy, że dziecko może mieć problem z nadużywaniem urządzeń elektronicznych, porozmawiajmy z nim o tym, wykażmy zainteresowanie, powiedzmy co nas niepokoi. Oprócz ustalenia harmonogramu dnia, stopniowego ograniczania korzystania z sieci i nagradzania sukcesów, na pewno warto zastanowić się w jakich sytuacjach nasze dziecko ucieka w świat wirtualny. Wspólnie znajdźmy inne aktywności, które sprawią mu dużą radość, spędzajmy razem więcej czasu. Jeśli problem występuje nadal i jest poważny warto skontaktować się z pedagogiem lub psychologiem.

Integracja Sensoryczna

Aby dzieci mogły się prawidłowo rozwijać, muszą mieć możliwość swobodnego poznawania świata wszystkimi swoimi zmysłami, ale również ten świat musi oferować im różnorodne bodźce. Do prawidłowego funkcjonowania konieczny jest proces integracji sensorycznej. Dzięki niemu mózg odbiera, przetwarza, integruje ze sobą informacje ze wszystkich zmysłów, odnosi je do poprzednich doświadczeń, co skutkuje prawidłową reakcją dziecka. Integracja sensoryczna to taka organizacja wrażeń zmysłowych, która pozwala ich używać w celowym działaniu.

Zaburzenia integracji sensorycznej

Czasami proces integracji sensorycznej zostaje zakłócony, niektóre bodźce mogą być nadmiernie wzmacniane przez układ nerwowy, inne znowu zbyt mocno wyhamowywane. Kiedy dysfunkcja dotyczy układów zmysłowych – podstawowych – takich jak dotyk, czucie głębokie i układ przedsionkowy – dziecko nie może się prawidłowo rozwijać. Chciaż docierają do niego bodźce, ono nie przetwarza ich prawidłowo, niektórych informacji nie zauważa, inne są dla niego zbyt silne. Skutkuje to problemami na wyższych „piętrach” rozwoju – takich jak na przykład nauka pisania i czytania.
Do częstych objawów zaburzeń integracji sensorycznej należą:

• słaba równowaga
• słaba koordynacja
• opóźniony rozwój mowy
• szybka męczliwość
• nietolerancja dotyku pewnych faktur, ubrań
• problemy z utrzymaniem uwagi, bycie stale w ruchu
• nadwrażliwość na niektóre bodźce, na przykład dźwięk zegara, szum klimatyzacji
• mała wrażliwość na niektóre bodźce – na przykład nie przeszkadza mu zimno
• problemy szkolne
• nietolerancja pewnych pokarmów
• nieprawidłowy chwyt kredki, długopisu
• niechęć do mycia twarzy, obcinania paznokci
• trudności z naśladowaniem ruchów, nauką jazdy na rowerze
• nienaturalny strach przed upadkiem, wysokości

Terapia integracji sensorycznej

Terapia integracji sensorycznej ma formę kierunkowej zabawy, w której dziecko chętnie uczestniczy i ma przekonanie, że tworzy zajęcia wspólnie z terapeutą. Celem terapii SI jest dostarczenie dziecku, podczas jego aktywności ruchowej, odpowiedniej ilości stymulacji sensorycznej, wywołującej w konsekwencji poprawę integracji bodźców docierających do dziecka zarówno z otoczenia, jak i z jego ciała. Terapeuta przy zastosowaniu odpowiednich technik, eliminuje, wyhamowuje lub ogranicza niepożądane bodźce obecne przy nadwrażliwościach sensorycznych lub dostarcza silne bodźce, co jest konieczne przy podwrażliwościach systemów sensorycznych.